Klein begin, groen eitje

De maatregelen die ik de afgelopen weken nam om mijn verbruik van energie en grondstoffen te beperken, bestonden vooral uit kleine gedragsveranderingen - met dus ook maar kleine positieve effecten voor het milieu. Wil ik mijn persoonlijke carbon footprint substantieel verkleinen, dan moet ik werk gaan maken van zaken als een zuiniger auto en betere woningisolatie.

Maar ik wil het nu niet over die mitsen en maren hebben. Ik wil het er over hebben hoe makkelijk het blijkt om keuzes te maken die je milieu-impact in elk geval íets verkleinen. Zonder moeite, extra budget of gedoe.

Ik beschouwde mezelf altijd als een verantwoordelijk consument en milieubewust burger. Dat zelfbeeld blijkt aan de rooskleurige kant, nu ik mijn gewoontes echt onder een groene loep heb gelegd. Onder dat vergrootglas verschijnt het ene na het andere voorbeeld van onbewuste verspilling, op talloze momenten in mijn dagelijkse routines.

Tot zo ver het slechte nieuws.

Het goede nieuws? Het blijkt verrassend eenvoudig die kleinere 'milieu-misstapjes' aan te pakken.

Warme havermout inruilen voor muesli scheelt op jaarbasis bijvoorbeeld ruim dertien uur magnetrongebruik. Nu de Nee/Ja-sticker eindelijk op de brievenbus prijkt - letterlijk een paar seconden werk - zit de papierbak zeker de helft minder vol. Het voornemen de droger maximaal eens per week in te zetten bleek makkelijk haalbaar, in drie weken tijd is hij één keer aan gegaan.

Hoewel ik meende dat ik geen werkdag zonder auto kon is dat de afgelopen twee weken op drie dagen toch gelukt. De kaas en boterhammenworst die zo'n gewoonte waren? Doordeweeks moeiteloos vervangen door heerlijke hoummous en tomatenpaté (overigens pas na een eenmalige en traumatische ervaring met een hier al eerder genoemde avocadospread).

Het koffie zetten zonder Nespressocups wende in een paar dagen. De puzzels die ik voor mijn dochters kocht in een tweedehands zaakje waren minstens zo mooi als nieuwe exemplaren in de speelgoedzaak.

De overstap op groene stroom en gas met CO2-compensatie? Geregeld, tegen een maandtarief dat welgeteld 2 euro hoger ligt dan dat van onze oude aanbieder - die een van de meest vervuilende Nederlandse kolencentrales in onze achtertuin heeft staan.

En dit is nog maar een greep uit de voorbeelden.

Nu kun je zeggen: zulke kleine stapjes van één persoon, daar schiet het milieu geen nanometer mee op. En feitelijk klopt die uitspraak.
Toch vind ik het hoopgevend dat er in een normaal gezin, in een druk leven en met een beperkt budget, zo makkelijk ruimte te vinden is voor groenere keuzes.